- woj. zachodniopomorskie

Świnoujście : niem. Swinemünde

powiat : Świnoujście

województwo : zachodniopomorskie

Latarnia Morska Świnoujście, jest najwyższą na polskim wybrzeżu tego typu budowlą, jedną z najwyższych w Europie, oraz w kategorii budowli z cegły tego typu najwyższą na świecie. Położona jest w dzielnicy Warszów. Latarnia ta znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Peenemünde w Niemczech (około 38 km na zachód), a Latarnią Morską Kikut (około 28 km na wschód). Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie i jest udostępniona do zwiedzania, co bezwzględnie należy wykorzystać. Cały obiekt latarni składa się z trzech części. Wieża latarni jest zbudowana z ceramicznej cegły. Od strony północnej i południowej przylegają do niej dwukondygnacyjne budynki z czerwonej cegły, w których mieszczą się urządzenia radiolatarni oraz pomieszczenia dla obsługi. Kiedyś w budynkach mieszkali latarnicy z rodzinami, dbając o to, aby latarnia nigdy nie zgasła. Obok znajduje się jedna z największych atrakcji Świnoujścia - Fort Gerharda.

Latarnia morska widziana z okolicy Fortu Anioła

Dane techniczne :

Położenie : 53 54·96 N 14 17·05 E

Wysokość wieży : 64,80 m

Wysokość światła : 68,00 m n.p.m.

Zasięg nominalny światła : 46,30 km

Charakterystyka światła : przerywane, okres: 5,0 s, światło : 4,0 s, przerwa: 1,0 s

Latarnia morska widziana z okolicy Fortu Anioła

W XII wieku nie istniała w Świnoujściu jeszcze żadna latarnia, ale jej funkcję pełniło ognisko o dużych rozmiarach palone na wzniesieniu w Chorzelinie. Pierwsza latarnia morska w Świnoujściu powstała w 1805 roku. Stała na głowicy falochronu i zbudowana była z desek i luster. W roku 1828 została w jej miejscu postawiona nowa, tym razem stalowa. Budowę obecnej latarni rozpoczęto w 1854 roku i trwała niecałe trzy lata. Uruchomiono ją 1 grudnia 1857 roku. W owych czasach była godnym podziwu osiągnięciem budowlanym. Do 1902 roku wieża latarni od dolnej galerii aż do galerii górnej, miała kształt ośmioboku zwężającego się ku górze i zbudowana była z żółtej licowanej cegły. Grubość ścian wynosiła 1,7 metra nad galerią dolną do 1,3 metra przy galerii górnej. Do 1945 roku była to najwyższa latarnia morska na terytorium Niemiec. Ciężkie warunki atmosferyczne, jakie panują w Świnoujściu spowodowały znaczne ubytki cegły i w latach 1902-1903 przeprowadzono kapitalny remont wieży. Ponieważ okazało się, że najbardziej zniszczone były cegły na krawędziach, postanowiono zmienić kształt wieży z ośmiokątnego na okrągły. Wokół wieży zbudowano na jej całej wysokości silne, drewniane rusztowanie i postępując od góry zdjęto całą okładzinę a następnie przystąpiono do murowania nowego płaszcza postępując odwrotnie tzn. od dołu do góry. W tej postaci latarnia przetrwała do dzisiaj. Działania wojenne II wojny światowej oraz późniejsze przy budowie nabrzeża przeładunkowego w pobliżu latarni spowodowały, że wieża w wielu miejscach mocno popękała, a ogromne zapylenie atmosfery chemikaliami przeładowywanymi na statki w otaczającym porcie spowodowało, że okładzina kolumny wieży latarni uległa znacznemu zniszczeniu.

Latarnia morska widziana z okolicy Fortu Anioła

W sezonie chętnych do wejścia jest wielu, tym bardziej, że w pobliżu znajduje się Fort Gerharda

Stawa Młyny

Stawa Młyny to nie latarnia, ale znak nawigacyjny, stawa, niem. Mühlenbake. Ma kształt wiatraka, usytuowana jest na końcu Falochronu Zachodniego w Świnoujściu, przy ujściu Świny do Bałtyku. Na jej szczycie znajduje się pulsujące światło, służące celom nawigacyjnym. Ma 10 m wysokości, pomalowana jest na biało i ma czarny dach. Powstała w latach 1873-1874 podczas modernizacji toru wodnego. Stawa Młyny jest jednym z symboli Świnoujścia, stanowiąc część oficjalnego logo miasta. Zdjęcia z "wiatrakiem" wykorzystywane są powszechnie w materiałach promocyjnych, na pocztówkach ze Świnoujścia, okładkach przewodników itp. Znaczenie łopat wiatraka uzależnione jest od ustawienia. Znak + oznacza pozwolenie na wejście do portu, natomiast znak X zakaz...

Podróżował, fotografował i przygotował : Matthias