- woj. białostockie

Województwo białostockie istniało w latach 1919–1939. Jego stolicą był Białystok. Województwo zostało utworzone 14 sierpnia 1919 roku, natomiast powiaty grodzieński, wołkowyski i białowieski zostały przyłączone 19 lutego 1921 roku po wojnie polsko-bolszewickiej. Województwo obejmowało w przybliżeniu obszar współczesnego województwa podlaskiego i obwodów grodzieńskiego i wołkowyskiego na Białorusi. Właśnie te dwa obwody Polska straciła po 1945 roku na rzecz Związku Radzieckiego. Województwo graniczyło od północnego wschodu z województwem wileńskim, od wschodu z województwem nowogródzkim, od południowego wschodu z województwem poleskim, od południa z województwem lubelskim, od zachodu z województwem warszawskim, oraz od północnego zachodu z Niemcami (Prusami Wschodnimi) i od północy z Litwą. Głównymi miastami województwa były Białystok, Łomża, Suwałki, Ostrów Mazowiecka, Ostrołęka, Augustów, oraz Grodno i Wołkowysk, które wraz z obwodami Polska utraciła po 1945 roku. Na mapie poglądowej kolorem czerwonym oznaczony jest w przybliżeniu fragment województwa białostockiego, który Polska utraciła po 1945 roku. Kolorem ciemnym szarym, oznaczone są pozostałe ziemie II Rzeczpospolitej, utracone po II wojnie światowej. Kolorem jasnym szarym, oznaczone są tereny które od okresu międzywojennego niezmiennie należą do Polski. Kolor biały oznacza ziemie tak zwane odzyskane, które przyznane nam zostały w ramach zadośćuczynienia za utratę województw wschodnich.